Τι είναι το νερό σπανάκι: Πώς να διατηρήσετε το νερό σπανάκι υπό έλεγχο

Υδρόβια Ipomoea, ή το σπανάκι νερού, έχει καλλιεργηθεί ως πηγή τροφής και είναι εγγενές στα νοτιοδυτικά νησιά του Ειρηνικού καθώς και περιοχές της Κίνας, της Ινδίας, της Μαλαισίας, της Αφρικής, της Βραζιλίας, των Δυτικών Ινδιών και της Κεντρικής Αμερικής. Αναφέρεται επίσης ως kangkong (επίσης ορθογραφία kangkung), rau muong, trokuon, σπανάκι ποτάμι και νερό πρωί δόξα. Η καλλιέργεια νερού σπανάκι μπορεί γρήγορα να ξεφύγει από τον έλεγχο, επομένως οι πληροφορίες σχετικά με τη διαχείριση του νερού σπανάκι είναι ζωτικής σημασίας.

Τι είναι το νερό σπανάκι;

Χρησιμοποιήθηκε ιατρικά από το 300 μ.Χ. στη Νότια Ασία, οι πληροφορίες για το σπανάκι νερού μας πληροφορούν ότι η χρησιμότητά του ως φαρμακευτικού φυτού ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 1400 και συνεπώς εισήχθη σε νέες περιοχές εξερεύνησης.

Τι είναι λοιπόν το νερό σπανάκι; Καλλιεργημένο ή συγκομιδή από την άγρια ​​φύση σε μια τόσο μεγάλη αρένα του κόσμου, το νερό σπανάκι έχει τόσα κοινά ονόματα όπως τόπους κατοικίας. Χρησιμοποιείται ως κοινή πηγή τροφίμων από πολλές κοινωνικές ομάδες. Στην πραγματικότητα, τρώγεται 2-3 φορές την εβδομάδα για πολλούς ανθρώπους, το σπανάκι νερού χρησιμοποιείται πιο συχνά ως μαγειρεμένο λαχανικό.

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το σπανάκι νερού βρίσκεται σε υγρότοπους όπως κανάλια, λίμνες, λίμνες, ποτάμια, έλη και ορυζώνες. Αυτό το ερπυστικό, ποώδες αμπέλι έχει μια εξαιρετικά επιθετική συνήθεια ανάπτυξης και, ως εκ τούτου, μπορεί να γίνει επεμβατικό παράσιτο με το να συσσωρεύει τα γηγενή είδη που είναι αναπόσπαστα στην τοπική χλωρίδα και πανίδα.

Το σπανάκι νερού παράγει «σπόρους λαβύρινθου» που είναι γεμάτοι με τσέπες αέρα, επιτρέποντάς τους να επιπλέουν και να επιτρέπουν τη διασπορά των σπόρων στο νερό, επιτρέποντας έτσι τη διάδοσή τους κατάντη ή σχεδόν οπουδήποτε κατάλληλου ενδιαιτήματος.

Πώς να διατηρήσετε τον έλεγχο του σπανάκι νερού

Ένα μεμονωμένο φυτό σπανάκι μπορεί να μεγαλώνει σε μήκος πάνω από 70 πόδια, επιτυγχάνοντας αυτό το μεγάλο μήκος με ρυθμό 4 ίντσες την ημέρα, καθιστώντας το απειλή για τους φυσικούς βιότοπους των φυτών πιο πρόσφατα στην κεντρική και νότια Φλόριντα. Με 175-245 φρούτα που προσφέρονται σε κάθε φυτό, η διαχείριση της ανάπτυξης του σπανάκι του νερού και η εμβέλειά της είναι εξαιρετικά σημαντική για τη διατήρηση των αυτόχθονων οικοσυστημάτων.

Ο έλεγχος του σπανάκι νερού είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την αποτροπή της αναπαραγωγής κουνουπιών και από την παρεμπόδιση της ροής του νερού σε αποχετεύσεις ή κανάλια ελέγχου πλημμύρας.

Το μεγάλο ερώτημα «πώς να κρατάτε το νερό σπανάκι υπό έλεγχο» μένει να απαντηθεί τότε. Ένα μέλος της πρωινής οικογένειας δόξας, με παρόμοια ικανότητα ταχείας επέκτασης, η καλύτερη μέθοδος ελέγχου σπανάκι νερού είναι, φυσικά, να μην φυτευτεί. Πράγματι, στη Φλόριντα, μέρος της διαχείρισης της ανάπτυξης του σπανακιού ήταν η απαγόρευση της φύτευσης από το 1973. Δυστυχώς, πολλές εθνικές ομάδες το καλλιεργούν παράνομα. Σε ορισμένες δημοσιεύσεις, το νερό σπανάκι έχει καταχωριστεί στα 100 από τα χειρότερα πιο επεμβατικά φυτά και αναφέρεται ως ένα επιβλαβές ζιζάνιο σε 35 πολιτείες.

Πέρα από το τέλος της καλλιέργειας σπανάκι νερού, η εκρίζωση δεν είναι εφικτή με γνωστούς βιολογικούς ελέγχους. Ο έλεγχος του σπανάκι νερού δεν θα επιτευχθεί επίσης με μηχανικό τράβηγμα του ζιζανίου. Για να γίνει αυτό, τεμαχίζει το φυτό και αυτό μόλις ξεκινά νέα φυτά.

Το τράβηγμα των χεριών θα έχει ως αποτέλεσμα κάποιο έλεγχο σπανάκι νερού. Ωστόσο, είναι εξίσου πιθανό να σπάσει το αμπέλι και να διαδώσει νέα φυτά. Συχνά η καλύτερη μέθοδος για τη διαχείριση του σπανάκι νερού είναι μέσω χημικού ελέγχου αλλά με διαφορετική επιτυχία.

Πρόσθετες πληροφορίες για το σπανάκι νερού

Ένας άλλος τρόπος για να διαχειριστείτε την εξάπλωση του μπερδεμένου σπανάκι νερού, είναι εάν πρέπει να το καλλιεργήσετε και στη συνέχεια να καλλιεργήσετε σπανάκι νερού σε δοχεία. Η ανάπτυξη δοχείων προφανώς θα επιβραδύνει την πιθανή εξάπλωση και το σπανάκι νερού περιορίζεται πολύ καλά στα δοχεία.

Σημείωση: Ο χημικός έλεγχος πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο ως έσχατη λύση, καθώς οι οργανικές προσεγγίσεις είναι ασφαλέστερες και πολύ πιο φιλικές προς το περιβάλλον.