Γλυκιά πατάτα που σαπίζει μετά τη συγκομιδή - Τι προκαλεί την αποθήκευση γλυκών πατατών

Οι γλυκοπατάτες είναι ευπαθείς όχι μόνο σε μια ποικιλία ασθενειών που προκαλούν σήψη καθώς μεγαλώνουν, αλλά και σε κουκιά αποθήκευσης γλυκοπατάτας. Ορισμένα βακτηριακά και μυκητιακά παθογόνα προκαλούν σήψη αποθήκευσης γλυκοπατάτας. Το ακόλουθο άρθρο περιέχει πληροφορίες για ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν σε σάπια γλυκοπατάτες μετά τη συγκομιδή και πώς να ελέγξετε τη σήψη γλυκοπατάτας κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης.

Ρίζες αποθήκευσης γλυκοπατάτας Fusarium

Όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν πολλά παθογόνα που μπορούν να προκαλέσουν σάπια αποθήκευσης γλυκοπατάτας, αλλά οι μυκητιακές ασθένειες που προκαλούνται από το Fusarium είναι οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για απώλειες μετά τη συγκομιδή. Η σήψη της επιφάνειας του Fusarium και η σήψη της ρίζας του Fusarium προκαλούνται από τους μύκητες Fusarium.

Επιφανειακή σήψη Fusarium - Η επιφανειακή σήψη του Fusarium είναι συχνή σε γλυκοπατάτες που αποθηκεύονται μετά τη συγκομιδή. Η επιφανειακή σήψη μπορεί επίσης να προσβάλει κονδύλους που έχουν υποστεί βλάβη από μηχανικό τραυματισμό, νηματώδη, έντομα ή άλλα παράσιτα, πριν από τη συγκομιδή. Η ασθένεια εμφανίζεται ως καφέ, σταθερή, ξηρή βλάβη στις ρίζες. Αυτές οι βλάβες παραμένουν αρκετά κοντά στην επιφάνεια της ρίζας. Καθώς ο κόνδυλος αποθηκεύεται, ο ιστός που περιβάλλει τη βλάβη συρρικνώνεται και στεγνώνει, με αποτέλεσμα έναν σκληρό, μουμιοποιημένο κόνδυλο. Η επιφανειακή σήψη είναι πιο διαδεδομένη όταν οι κόνδυλοι συλλέγονται μηχανικά όταν το έδαφος είναι κρύο και υγρό ή υπερβολικά στεγνό.

Σάπιο ρίζας Fusarium - Η σήψη της ρίζας του Fusarium είναι λίγο πιο δύσκολη στη διάγνωση, καθώς μοιάζει πολύ με την επιφανειακή σήψη του Fusarium. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές η σήψη της επιφάνειας είναι πρόδρομος της σήψης των ριζών. Οι βλάβες της σήψης της ρίζας είναι στρογγυλές, στίγματα με ανοιχτούς και σκοτεινούς ομόκεντρους δακτυλίους. Σε αντίθεση με την επιφανειακή σήψη, η σήψη της ρίζας εκτείνεται βαθιά στο κέντρο της ρίζας, επηρεάζοντας τελικά ολόκληρη τη ρίζα. Η βλάβη είναι σπογγώδης και πιο υγρή από τον υγιή ιστό. Όταν η σήψη των ριζών αρχίζει στο τέλος του κονδύλου, ονομάζεται τελική σήψη του Fusarium. Όπως με την επιφανειακή σήψη, ο μολυσμένος ιστός συρρικνώνεται, στεγνώνει και μουμιοποιείται κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης και η λοίμωξη εμφανίζεται μέσω τραυμάτων ή ρωγμών ανάπτυξης.

Το Fusarium μπορεί να παραμείνει στο έδαφος για χρόνια. Τόσο η επιφάνεια όσο και η σήψη της ρίζας μπορούν να εξαπλωθούν σε υγιείς αποθηκευμένες ρίζες εάν έχουν υποστεί βλάβη με μηχανικά μέσα ή παράσιτα. Για να μειώσετε τη συχνότητα εμφάνισης της νόσου του Fusarium, εξασκήστε καλή υγιεινή και χειριστείτε τις ρίζες με προσοχή για να ελαχιστοποιήσετε τον τραυματισμό. Ελέγξτε τους νηματώδεις κόμβους ρίζας και άλλα έντομα που μπορούν να βλάψουν το δέρμα των γλυκοπατάτων και μόνο ρίζες χωρίς φυτικές ασθένειες που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία με μυκητοκτόνο.

Άλλες ρίζες γλυκοπατάτας

Μαλακό σάπιο Rhizopus - Μια άλλη κοινή μυκητιακή νόσος, το Rhizopus soft rot, προκαλείται από τον μύκητα Rhyzopus stolonifer, ονομάζεται επίσης μύκητας μούχλας ψωμιού. Η μόλυνση και η προκύπτουσα αποσύνθεση συνήθως ξεκινούν από το ένα ή και τα δύο άκρα της ρίζας. Οι υγρές συνθήκες καλλιεργούν αυτήν την ασθένεια. Οι μολυσμένες πατάτες γίνονται μαλακές και υγρές και σαπίζουν μέσα σε λίγες μέρες. Οι γλυκοπατάτες καλύπτονται με γκριζωπή / μαύρη μυκητιακή ανάπτυξη, ένα προφανές σημάδι της μαλακής σήψης του Rhizopus έναντι άλλων ριζών γλυκοπατάτας. Αυτό το σάπιο έρχεται επίσης με μια συνοδευτική μυρωδιά που προσελκύει μύγες φρούτων.

Όπως και με το Fusarium, τα σπόρια μπορούν να επιβιώσουν στις ασθένειες των καλλιεργειών και στο έδαφος για μεγάλο χρονικό διάστημα και επίσης μολύνουν τις ρίζες μέσω τραυμάτων. Οι ρίζες είναι πιο ευαίσθητες στην ασθένεια μετά τη συγκομιδή όταν η σχετική υγρασία είναι 75-85% και όσο περισσότερο αποθηκεύονται οι ρίζες. Και πάλι, χειριστείτε τους κονδύλους με προσοχή για να αποφύγετε τραυματισμούς που θα λειτουργούν ως πύλη για ασθένειες. Στεγνώστε τις γλυκοπατάτες πριν τις αποθηκεύσετε και αποθηκεύστε τις ρίζες στους 55-60 F. (13-16 C.).

Μαύρη σήψη - Άλλες ασθένειες μπορεί να οδηγήσουν σε σάπια γλυκοπατάτα μετά τη συγκομιδή. Μαύρη σήψη, που προκαλείται από Ceratocystis fimbriata, όχι μόνο προκαλεί σήψη, αλλά δίνει στις γλυκοπατάτες μια πικρή γεύση. Μικρές, στρογγυλές, σκούρες καφέ κηλίδες είναι τα πρώτα σημάδια μαύρης σήψης. Αυτά τα σημεία στη συνέχεια μεγεθύνονται και αλλάζουν απόχρωση με εμφανείς μυκητιακές δομές. Οι ρίζες μπορεί να φαίνονται υγιείς κατά τη συγκομιδή, αλλά σαπίζουν μετά τη συγκομιδή όπου τα σπόρια παράγονται εξαιρετικά και μπορούν να μολύνουν γρήγορα ένα ολόκληρο κλουβί κονδύλων καθώς και όλα όσα έρχονται σε επαφή μαζί τους.

Και πάλι, το παθογόνο επιβιώνει στο χώμα σε υπολείμματα καλλιεργειών. Η ασθένεια μπορεί να ελεγχθεί με την εξάσκηση της εναλλαγής καλλιεργειών, την απολύμανση του εξοπλισμού και τη σωστή θεραπεία. Πολλαπλασιαστικά φυτά μόνο από υγιή μοσχεύματα.

Μαύρη σήψη Java - Στις νότιες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, μαύρο σάπιο java, που προκαλείται από Diplodia gossypina, είναι μια από τις πιο καταστροφικές αποθηκευτικές θέσεις. Οι μολυσμένοι ιστοί κιτρινίζουν σε κοκκινωπό καφέ, γίνονται μαύρο καθώς εξελίσσεται η ασθένεια. Η περιοχή αποσύνθεσης είναι σταθερή και υγρή. Οι μολυσμένες ρίζες συχνά αποσυντίθενται εντελώς μέσα σε μερικές εβδομάδες, μετά μουμιοποιούνται και σκληραίνονται. Αυτός είναι ένας ακόμη μύκητας που επιβιώνει για χρόνια στο χώμα ή στα συντρίμμια των καλλιεργειών καθώς και σε εξοπλισμό από χρόνο σε χρόνο.

Όπως και με τις παραπάνω μυκητιακές ασθένειες, η μαύρη σήψη java απαιτεί πληγή για λοίμωξη. Ο αυξημένος χρόνος αποθήκευσης ή / και η αύξηση της θερμοκρασίας ενισχύουν την ασθένεια. Και πάλι, για τον έλεγχο αυτής της ασθένειας, ελαχιστοποιήστε τον τραυματισμό στις γλυκοπατάτες, εφαρμόστε ένα μυκητοκτόνο στις συλλεγόμενες ρίζες, θεραπεύστε σωστά τους κονδύλους και αποθηκεύστε τις πατάτες στους 55-60 F. (13-16 C.) με σχετική υγρασία 90% .

Η βακτηριακή μαλακή σήψη, το κασκόλ και η σήψη του άνθρακα είναι άλλες κουκίδες μετά τη συγκομιδή που μπορούν να προσβάλουν τις γλυκοπατάτες αν και λιγότερο συχνά.